Sana giderken kendime saklandım.
Sen beni ararken kendini sobeledin.
Yüzünü duvara yapıştırmaya
Hevesi olmayanlar, kısık göz uçlarıyla
Bir insanlık suçu işledi.
Ama sen yine de, elma dersem çık ,
Armut dersem çıkma!...
Saklambaç ve yere yakın salıncaklar üzerine.
Kitabından ortasından başladı kelimeleri sobelemeye. Yüklemlere gizlenmiş bir anlaşılma çabasıydı cümlelerin sarf ettiği. Birbirine sıkı sıkıya tutunan her kelime parkta yalnız başına kumdan kale yapan çocuklar gibiydi. Kaydıraklar daha kısa, salıncaklar yere daha yakındı saklambaç yarım kaldığında. Elma dersem çık, armut dersem çıkma kadardı hayat. Yaramaz bir çocuğun saklandığı yerden sobelenmeden çıkmasındaydı anlatılmak istenen. Anlaşılmak istenen çoktan başka salıncaklarda gökyüzüne kucak açmıştı bile. Yerden daha yüksek fakat en az ağlayan bir çocuğun hüznü kadar alçaktı.
Ayraç Bile Girmesin Aramıza
Elma dersem çık, armut dersem çıkma diye öğrettiler bize…
Benimle elma lütfen.
Sayfa 34 - Destek yayıneviKitabı okudu
Elma dersem çık, armut dersem yine çık ruhum..
Ama kendimi kovamıyorum. Kendimin içinden çıkıp gidemiyorum. Bedenim ruhumun betonu gibi, çık içinden çıkabilirsen..
Sayfa 13Kitabı okudu
Elma dersem çık.....ELMA
XVIII
kal, kendinin anası ol önce doğur kendini sonra gel beni doyur büyümeden açlığım sesim mi?
o da büyür sen kaygılanma
gel
bata
çıka
çıkalım
düşe
kalka
gide
dura
güle
ağlaya
(bana kalsa bir namlunun ucundan rengimi,sesimi alır çıkarım ben bu şiiri okusam sen çıkar mısın?)
Sayfa 47Kitabı okudu
Gaddar dersem sen çık, elma dersem
Havva'ya büyük bir öfke
Sayfa 37Kitabı okudu
Hiç bitmeyecek kadar büsbüyük sandığın hayatın ısırgan güneşi "puf" diye bir yerlere saklanacak, elma dersem çık, şeytan aldı götürdü filan palavra, arasan da bulamazsın. Sen öyle bakıp kalacaksın, herkes kadar kayıplı, küçük küçük ayıplı, biraz şaşkın, misketlerini ütülmüş sümüklü oğlanlar gibi küskün ve fakat hâlâ mağrur.
Günhan Kuşkanat
